Dick Bosch: Bliek in hart en nieren

Veel mensen zien in de Sint Maartenstoren een element van verbinding. Als ze die na een vakantie weer zien staan, weten ze: ik ben weer thuis.

“Ik heb mijn hele leven in Gorinchem gewoond en heb me altijd verbonden gevoeld met de stad. Voor mij was en is het de mooiste vestingstad van het land. Door de kleinschaligheid ken ik veel mensen en dat geeft het gevoel dat we bij elkaar horen. Je bent hier geen nummertje. Misschien ligt daar ook wel een parallel met 1572/1672. Ook toen kenden de mensen elkaar. En dat zorgde voor onderlinge verbondenheid en een grotere tolerantie naar elkaar toe, denk ik.”

“Weet je trouwens dat ik door mijn brandweerverleden ook altijd aan Jan van der Heijden denk als ik het over verbondenheid heb? Hij werd hier in 1637 geboren en was onder andere uitvinder van de slangenbrandspuit en de openbare verlichting. En dan was hij ook nog eens een begenadigd schilder. Onze eigen Leonardo Da Vinci, zou ik zeggen. De verbondenheid die ik met hem voel, laat zien dat verbondenheid verder gaat dan het nu. Ook onze gezamenlijke geschiedenis verbindt ons. Mooi toch?”

“Na mijn pensionering ben ik stads- en torengids geworden. Ondertussen is de maatschappij individualistischer geworden en roepen mensen van alles in de anonimiteit van Social Media. Dat knaagt volgens mij aan onze verbondenheid. Toen we elkaar in Coronatijd nauwelijks meer ontmoetten, hebben we gelukkig met elkaar de behoefte aan ‘samen’ gevoeld. We hebben dus plaatsen nodig waar we elkaar tegenkomen en ons verbonden met elkaar kunnen voelen. Daarom is cultuur ook zo belangrijk. Net als de kroeg op de hoek. Want uit ontmoeting en het wisselen van gedachten komen de mooiste ideeën voort.”